MY MOST FAVORITE FILM IN JENESYS 2.0

 

JENESYS 2.0 (ต่อ)

 

34.สนุกหรอ? (2013, นลินทิพย์ วงศ์วิวัฒน์, A+30) เราจำรายละเอียดในเรื่องไม่ได้แล้ว จำได้ว่าเนื้อเรื่อง cliché เป็นเด็กผู้หญิงใส่แว่นโดนเพื่อนๆผู้หญิงรุมแกล้ง และก็ถ่ายทำออกมาธรรมดาๆ ไม่มีอะไรน่าสนใจ แต่ปัจจัยที่ทำให้เราชอบหนังเรื่องนี้มากที่สุดคือตอนจบของเรื่องที่นางเอกเอาคัตเตอร์ไปฆ่านางอิจฉาในห้องน้ำ

 

สาเหตุที่เราชอบตอนจบแบบนี้มากเพราะเราหลงใหลตัวละครหญิงแบบนี้จ้ะ ตัวละครหญิงประเภทที่มีความรุนแรงอยู่ในตัว ซึ่งตัวละครนางเอกของเรื่องนี้จะตรงกันข้ามกับตัวละครนางเอกของ “เมื่อฉันโดนรังแก” (2013, จุฬาลักษณ์ ปานทอง, A) ที่ประสบชะตากรรมเดียวกัน คือโดนเพื่อนๆผู้หญิงรุมแกล้งเหมือนกัน แต่ลงเอยด้วยการที่เธอให้อภัยเพื่อนๆที่เคยรุมแกล้งเธอ และตัดสินใจช่วยเพื่อนที่เคยแกล้งเธอเมื่อเพื่อนคนนั้นถูกขังในห้องน้ำ

 

คือถ้าเป็นในชีวิตจริง เราก็อยากเจอคนที่เหมือนนางเอก “เมื่อฉันโดนรังแก” มากกว่านางเอก “สนุกหรอ?” นะ แต่เนื่องจากมันเป็นหนัง และความสุขอย่างนึงจากการดูหนังก็คือการตอบสนอง forbidden desire ที่เราไม่สามารถทำได้ในชีวิตจริง เพราะฉะนั้น “สนุกหรอ?” ก็เลยตอบสนองอะไรบางอย่างในตัวเราได้ดีกว่า ในขณะที่ “เมื่อฉันโดนรังแก” เป็นเหมือนหนังสั่งสอนศีลธรรมประเภทที่เรารู้ดีกันอยู่แล้ว

 

ตัวละครนางเอกของ “สนุกหรอ?” ทำให้เรานึกถึงหนังเรื่องนึงที่เราชอบมากๆ ซึ่งก็คือเรื่อง DARK MATTER (2007, Chen Shi-zheng, A+30) ที่นำแสดงโดยเมอรีล สตรีพ และสร้างจากเรื่องจริง ซึ่งเป็นเรื่องของนักศึกษาดาราศาสตร์ในมหาลัยของสหรัฐที่โดนอาจารย์กลั่นแกล้ง เขาก็เลยเอาปืนมาไล่ยิงอาจารย์ในมหาลัย

 

37.เหยื่อ (2013, ศุภกฤต ชายหิน, A) อันนี้เราดูแล้วงงๆ เรียงลำดับเนื้อเรื่องไม่ถูก ถ้าเข้าใจไม่ผิด มันจะมีตัวละครผู้ชายที่มาแกล้งหญิงสาวที่นั่งม้าหินอยู่ แล้วหลังจากนั้นหญิงสาวคนนั้นก็เดินไป และก็ถูกผู้ชายอีกสองคนฉุดไปข่มขืน ต่อมาผู้ชายที่เคยแกล้งผู้หญิงคนนั้น ก็โดนผู้ชายสองคนนี้รุมกระทืบด้วย แล้วก็จบด้วยการที่อันธพาลสองคนนี้พูดกับตัวผู้ชายที่โดนรุมกระทืบในทำนองที่ว่า “มึงคิดว่ามึงเป็นปลาใหญ่ที่ได้กินปลาเล็ก แต่จริงๆแล้วยังมีปลาที่ใหญ่กว่ามึงอยู่อีก เพราะนี่คือห่วงโซ่อาหาร” !?!?!