VILLAGE OF HOPE วังพิกุล (2014, Boonsong
Nakphoo, A+30)
ฉากนึงที่ดูแล้วแทบร้องไห้ในหนังเรื่องนี้ คือฉากที่ตัวละครที่มาจากกรุงเทพขับรถจากไป
ในฉากนี้กล้องตั้งนิ่งๆ ถ่ายจากระยะไกล แล้วเราก็ค่อยๆเห็นตัวละครแต่ละตัวค่อยๆเดินแยกย้ายกันกลับเข้าบ้านของตัวเอง
และเห็นพระเอกที่ยืนนิ่งอยู่ในจุดหนึ่งของภาพด้วย
ฉากนี้ทำให้เรารู้สึกเศร้ามากๆ
มันเหมือนกับว่าชีวิตของคนพวกนี้เป็นต้นไม้ในดินแดนที่แห้งผาก
แล้วการกลับมาเยี่ยมบ้านของตัวละครจากกรุงเทพเป็นเหมือนน้ำหนึ่งแก้วที่มาหยดใส่ต้นไม้เหล่านี้
แล้วในที่สุดน้ำทั้งหมดก็ซึมลงดิน และชีวิตของคนพวกนี้ก็จะกลับไปแห้งผากต่อไป
ชอบตัวละครเด็กหญิงเยลในหนังเรื่องนี้มากๆ มันเหมือนกับเธอมี frustration บางอย่างอยู่ในใจที่ยังไม่ได้ระบายออกมา
หนังที่เราว่าน่าจะเอามาฉายควบกับหนังเรื่องนี้อย่างมากๆอาจจะเป็น MELANCHOLY OF A VIDEO (2013, Ukrit
Sa-nguanhai) เพราะมันนำเสนอชีวิตที่ดูเหมือนอยู่ไปวันๆอย่างไร้อนาคตของเด็กหนุ่มในชนบทเหมือนกัน
No comments:
Post a Comment