KIDNAP

KIDNAP (2017, Luis Prieto, A+15)

อินมาก 555 สาเหตุที่อินคงเป็นเพราะ Halle Berry สะท้อนความเครียดของตัวละครออกมาได้ดีมากด้วยแหละ คือถ้านักแสดงไม่เก่งจริง เราคงไม่อินไปเลย

เหมือนหนังมันตอบสนองด้านมืดของเรายังไงไม่รู้ เพราะพอเราเห็นหน้าตัวร้ายแล้วเรารู้สึกอยากตบมาก แล้วพอมีฉากนางเอกจัดการกับคนร้ายจริงๆ เราก็จะรู้สึก “สะใจ” มากๆ มันเหมือนเราอยากมีโอกาสระบายออกด้วยการตบคนแบบนี้ในชีวิตจริงๆ แต่ไม่สามารถทำได้ หรือไม่มีโอกาสได้ทำ หนังมันก็เลยช่วยให้เราได้ระบายออกผ่านทางการให้นางเอกตบตีกับคนเหล่านี้แทน

นึกๆดูแล้วหนังอเมริกันเกี่ยวกับความผูกพันแม่-ลูกที่ประทับใจเรามีหลายเรื่องออกมาในรูปแบบหนังบู๊หรือทริลเลอร์นะ อย่างเช่น THE FORGOTTEN (2004, Joseph Ruben) กับ EVERLY (2014, Joe Lynch) ในขณะที่หนังญี่ปุ่นเกี่ยวกับแม่-ลูก มักออกมาในรูปแบบ “คุณแม่เป็นมะเร็ง”  คือเราจะนึกไม่ค่อยออกว่ามีหนังญี่ปุ่นเรื่องไหนบ้างที่ตัวละครคุณแม่ลุกขึ้นมาตามล่าคนร้ายเพื่อช่วยลูกแบบ THE FORGOTTEN, EVERYLY หรือ KIDNAP และเราก็นึกไม่ค่อยออกว่ามีหนังอเมริกันเรื่องไหนบ้างที่เกี่ยวกับ “คุณแม่เป็นมะเร็ง” ในแบบเดียวกับหนังญี่ปุ่น

ในรูปประกอบ จะมี Sally Field จาก EYE FOR AN EYE (1996, John Schlesinger) อยู่ด้วย 555

2:22 (2017, Paul Currie, A-)

เหมือนกับว่า พอได้ดูหนังเกี่ยวกับ “ช่วงเวลาที่กูต้องตาย” อย่าง THE 100TH LOVE WITH YOU (2017, Sho Tsukikawa) กับ BEFORE I FALL (2017, Ry Russo-Young) ไปแล้ว มันเลยทำให้หนังเรื่อง 2:22 ดูจืดไปเลย หรือดูไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่

ส่วนรูปนี้เป็นรูปของ Sam Reid ที่ร่วมแสดงในหนังเรื่องนี้